Een brief aan liefdesverdriet

Vanavond heb ik afgesproken met oud-huisgenoten van mijn studietijd. Ik heb er superveel zin in! Het leuke is dat iedereen zulke verschillende studies heeft gedaan, waardoor we diepgaande gesprekken en discussies hebben over verschillende onderwerpen. Iedereen weet wel van een andere invalshoek iets te vertellen.

Vanavond loopt het anders. De stemming slaat om wanneer het stelletje van de groep iets wil vertellen. Zij zijn al sinds hun eind tienerjaren bij elkaar en tijdens de studententijd hebben ze een tijd samen op 10m2 gewoond.  Maar nu, nu gaan ze uit elkaar. Dit wilden ze ons gezamenlijk vertellen. Iets, waarvan wij dachten dat het nooit zou gaan gebeuren, is gebeurd. 

 Iedereen is er stil van. Hoe kan dit opeens? We merkten dat het juist de laatste tijd goed ging tussen hen. Ze maakten op een andere manier ruzie dan vroeger. Ze waren begripvoller naar elkaar en gegroeid. Toch werkt het niet meer. Het groeiproces wat ze hebben meegemaakt, heeft hen afzonderlijk van elkaar heel sterk gemaakt. Maar helaas heeft dat de relatie verzwakt. Ze zijn een betere versie van zichzelf, maar de relatie is niet meer te redden.

Kan jij het je nog herinneren? Jouw laatste keer liefdesverdriet of een ander verlies?

Wat een leegte. Wat een verdriet. Na zoveel jaren uit elkaar. Die pijn die bij liefdesverdriet hoort. Verschrikkelijke pijn waar je mee opstaat en naar bed gaat. Af en toe een moment van opluchting of even iets minder pijn. Maar voor weken of zelfs maanden zal die heftige pijn er nog zijn. Die pijn die je volledig overneemt en die je hele kijk op de wereld zwart maakt. Het niet meer weten waar je het moet zoeken, het weg willen rennen, maar niet kunnen. Het huilen totdat de tranen op zijn en je niet anders kan dan alleen nog ademen. All-consuming.  Het leven dwingt je door te gaan. Je moet naar werk, je moet boodschappen doen, je moet de rekeningen betalen. Het leven gaat door, terwijl jij stilstaat. Hoe kunnen anderen nou lol hebben, terwijl jij zoveel pijn hebt?

En dan opeens is er die dag. Dat je opstaat en dat het grijs is en niet zwart. Je kan vandaag even ademen. Eventjes maar. Wat een opluchting. Je besluit even een wandeling te maken in de duinen. Daar loop je. En in alle heftigheid komen alle herinneringen terug dat jij daar vroeger liep met je partner. De volgende dag is het weer zwart. Pikzwart. Vier dagen later weer een grijze dag. En zo komen de grijze dagen steeds iets vaker. Totdat die zwarte dagen overgaan in grijze dagen en de grijze dagen overgaan in soms een zonnige dag. Langzaamaan krabbel je op. Je wordt weer de oude. De zonnige dagen nemen de overhand. Het gaat goed komen. De liefdesverdriet staat op de achtergrond. 

Op een dag kom je iemand tegen. Er wordt een gevoel in je aangewakkerd, waarvan je niet wist dat die er bij jou nog weer kon zijn. En dan slaat opeens de angst toe. De angst dat deze persoon weer voor diezelfde pijn gaat zorgen als de pijn waar je net uit bent.

Je wil rennen. Keihard rennen! Nooit meer die pijn. Nooit meer afhankelijk van anderen zijn voor jouw geluk. En dan realiseer je je. Een ander kan je niet gelukkig maken. Jij bent de enige die jezelf gelukkig kan maken. Een ander kan bijdragen aan jouw geluk, maar die IS niet het (enige) geluk. Langzaam stel je je weer open. Met vertrouwen kijk je weer de wereld in.  Langzaam ga je verder in jouw reis door jouw leven.

 Jaren later kijk je terug op deze ervaring. Je weet nog hoeveel liefdesverdriet je had, maar die pijn zit er niet meer. Je bent verder. Je bent nu gelukkig. Je kijkt naar alles wat je hebt bereikt in het leven. Dankbaar voor de mooie momenten. Ook de mooie momenten uit die relatie. Want die waren er zeker ook.  Je hebt inmiddels geleerd dat je eerst gelukkig en tevreden moet zijn met jezelf voordat je een juiste partner kan vinden. Iemand die je aanvult en die niet je leegtes opvult. Je staat weer krachtig in het leven en weet wat je nodig hebt. Je doet die dingen, die jou gelukkig en sterk maken. Klaar voor een nieuw avontuur.

Heb jij ideëen over wat je graag terug zou willen zien in ons blog? Laat het ons weten!