Alleen in het buitenland

Het is een droom van veel mensen. Lange reizen naar verre landen en al het moois op de wereld ontdekken. Voor de durfal, met je backpack en verder helemaal alleen in het buitenland. De natuur, de cultuur en even helemaal weg zijn van de hectiek van het leven thuis. Het moeten, de verplichtingen, de druk en stress. Echt even weg. Wandelen door vreemde idyllische straatjes en de geur van het buitenlandse eten. Heerlijk!  

Voor de mensen voor wie reizen niet voldoende is, kan je altijd nog wonen in het buitenland. Echt alleen in het buitenland of toch met een partner. Een avontuur, nieuwe mensen leren kennen, een nieuwe start maken, jezelf opnieuw uitvinden. Het klinkt allemaal zo veelbelovend. Zo sprookjesachtig en dat kan het ook zijn. Maar soms is alleen in het buitenland echt alleen. Dan blijkt dat het ontmoeten van mensen toch wat lastiger is dan gedacht. Zijn de mensen in dat land allemaal heel vriendelijk, maar blijkt een echte vertrouwensband toch heel ver weg.  

Corona heeft het reizen en ook het wonen in het buitenland een stuk uitdagender gemaakt. Mensen ontmoeten kon al een uitdaging zijn, maar is door Corona alleen maar lastiger geworden.  Dagen thuis zitten, omdat er nou eenmaal een lock-down is.  Niet de mogelijkheid hebben je familie in je thuisland op te zoeken. Het droombeeld van het buitenland kan daarmee helemaal ineenstorten. Ineens is het een gevangenis. De muren komen op je af. Je zit maar met je gedachten en het piekeren slaat toe. De eenzaamheid is goed te voelen. Nu ben je echt alleen in het buitenland.  Eenzaamheid is veelvoorkomend onder mensen die als expats werken en wonen in het buitenland. Echt diepgaande vriendschappen kunnen jaren duren voordat die gevormd worden.  

Naast de eenzaamheid is er nog iets wat vaak als een boemerang terugkomt. Datgeen wat je hoopte achter te laten achtervolgt je alsnog naar het buitenland. Je brein, je gedachtes, je emoties. Het verdriet om een break-up, een jeugdtrauma die je slapeloze nachten geeft, een nare situatie op je vorige werk, onzekerheden. Zolang al deze dingen niet zijn opgelost reizen ze gewoon mee naar het buitenland. Dit besef kan vaak een klap in het gezicht zijn. In het idyllische buitenland en toch niet gelukkig.   

Met reizen kan je niet ontsnappen of in ieder geval voor maar even. Reizen kan wel al deze pijnlijke situaties blootleggen en je helpen inzicht te krijgen in de dingen waar je eigenlijk in je dagelijks leven eigenlijk ook al tegenaan liep.  Deze eerste stap, herkenning,  is de meest belangrijke stap. Dit kan je helpen een keuze te gaan maken om aan jezelf te gaan werken en er beter en gelukkiger uit te komen.